* San Juan Nepomuceno 1765 22860

Een Prachtig Mooie bouwdoos van de San Juan Nepomuceno van 1765.

San Juan Nepomuceno was een Spaans Linie schip die in 1765 van de Koninklijke Scheepswerf in Guarnizo te water werd gelaten (Cantabria). Net als vele Spaanse oorlogschepen uit de 18e Eeuw werd ze vernoemd naar een heilige (John van Nepomuk). Ze was stevig gebouwd van bewezen zeewaardige kwaliteiten. Gekaapt door de Britse Royal Navy tijdens de slag van Trafalgar, werd het schip de eerste H.M.S. Berwick, later H.M.S. San Juan. Het schip werd uit dienst gesteld en ontmanteld in 1816.

Haar zusterschepen waren San Pacual, San Francisco de Asis, San Lorenzo, Santo Domingo en San Augustijn.

Ze was oorspronkelijk uitgerust met 74 kanons: 28: 24 ponders, 30: 18 ponders, 8: 12 ponders en 8: 8 ponders, en werd bemand door 8 officieren, 11 midshipmen, 19 leading seaman en 492 able seaman (met een totale bemanning van 530 man). Haar voorraadcapaciteit aan voeding was voor 60 dagen en 80 dagen voor drinkwater-voorraad.

Zij leverde talrijke belangrijke diensten aan de Armada, sommige van hen in het Caribisch gebied waar zij in verschillende belegeringen deelnam en in 1779 werd onderscheiden.

In 1893 nam zij deel aan de Anglo-Spaanse bezettting van Toulon onder bevel van Admiral Don Juan de Lángara. Vier jaar later, in 1797, was zij onderdeel van een Spaanse vloot onder Teniente Generaal José de Córdoba en Ramos die tegen de Britten streden tijdens de slag van Kaap St. Vincent.

De Zeeslag van Trafalgar is de historische prestatie waarin zij heeft deelgenomen en waarvan we het beste verslag van hebben. Ondanks dat zij op 21 oktober 1805 door Admiral Nelson's geschut ontmast werd, behaalde zij glorie in deze strijd onder leiding van de Bevelhebber Don Cosme Damian Churruca en vormde voor de Spanjaarden een mooi voorbeeld van de heldhaftigheid van hun natie en de dapperheid van hun zeelieden.

San Juan Nepomuceno was een van de laatste schepen die nog vochten nadat de meeste Franse schepen zich hadden overgegeven en de meeste Spaanse schepen waren gekaapt of inbeslag genomen. De bevelhebber, Don Cosme Churruca, had eerder bevolen om de vlag aan de hoogste mast vast te nagelen. Het was gebruikelijk om overgave te signaleren door hun nationale vlag te strijken. "de vlag vast te nagelen"was een manier om de vijand, bondgenoten en zelfs de eigen bemanning te vertellen dat ze zich niet makkelijk overgaven. Toen de uren voorbij gingen en Churruca waarvan zijn been door een kanonsschot was afgeschoten en het dek van zijn schip bedekt was met het bloed van zijn gewonde en dode zeelieden, bleef hardnekkig de bemanning van zijn schip aan te vuren om het geschut te blijven bedienen. dodelijk gewond, de Baskische geboren Churruca verbood zijn bemanning om zich over te geven en te bevelen om door te gaan met het beantwoorden van het vijandelijke vuur terwijl hij bleef ademhalen. Zijn bemanning hield woord, zelfs nadat Churruca overleed en het commando werd doorgegeven aan de Eerste Officier Fancisco de Moyna, die de strijd voorzette totdat hijzelf ook werd gedood. Hij werd vervangen door de volgende officier in rang die ook weigerde zich over te geven. Het was echter niet mogelijk om de vuurkring van de zes vijandelijke schepen, waaronder Defiance, Tonnant en Dreadnought, te verbreken en om te voorkomen dat het schip zou zinken met alle gewonde bemanningsleden benedendeks opgesloten, de laatste officier verliet het schip levend en liet het schip achter met over meer dan 400 dode en gewonde bemanningsleden. 

Na Trafalgar werd het schip in de Britse Royal Navy in dienst gesteld en werd H.M.S. Berwick kort aangeduid voordat de naam H.M.S. San Juan werd aangenomen. Ter ere van de moed van Churruca werd in de kajuit van de commandant een koperen naamplaat met de naam de Churruca, en iedereen die de kajuit binnentrad, moesten hun hoofddeksel af als teken van respekt voor een moedige vijand. Zij  diende aanvankelijk als basis Hullk in Gibraltar van 1805 tot 1808 alvorens in september 1808 in gebruik te worden genomen als een gevangenis schip onder commando van John Gourly.

Gedurende de Peninsulaire Oorlog werd San Juan uitgerust om als vlaggeschip te fungeren voor een flottiele kanonneerboten in Gibraltar. voor deze taak werd ze opnieuw als een sloop aangemerkt en onder bevel van Commandant Thomas Vivion, die de eerste flottiele commandant was, in 1810 in dienst genomen. Hij werd vervolgens opgevlogdf door commandant James Tillard die in 1812 commando op zich genomen. Er waren een totaal van veertien Luitenants onzer zijn bevel, die elk commandant waren van een kanonnerboot. Aangezien de kanonneerboten weinig accomodatie hadden, verbleven de Luitenants hoofdzakelijk op de San Juan.

In latere dienst fungeerde de San Juan als vlaggeschip voor de Admiraals die aangesteld werden als Commander-in-Chief Gibraltar. In 1813 was ze vlaggeschip naar de Rear Admiral Samuel Hood Linzee met kapitein John Fraser die als vlagkapitein optrad. In 1814 was ze vlaggeschip naar de Rear Admiral Charles Elphinstone Fleeming with Captain Gardiner Henry Guion die als vlagkapitein fungeerde. Haar laatste commissie begon in oktober 1814, toen ze terugkeerde naar haar oorspronkelijke als een basis Hulk onder leiding van Luitenant Charles M'kenzie. San Juan werd eindelijk op 8 januari 1816 uit dienst gesteld en verkocht in Gibraltar.

Bijzonderheden:

• Lengte 960 mm.
• Hoogte: 750 mm.
• Breedte: 400 mm.
• Schaal: 1:90
• Moeilijksheidsgraad: **** STERREN.